💰 Duit Rakyat "Ngendon", Pembangunan Ngadadak "Mager"

Ku: Rédaksi Perjuangan

Baraya Perjuangan! Isuk-isuk kieu urang ngoprék deui carita nu teu pararuguh. Ieu téh lain carita horor, tapi carita duit triliunan milik urang sadaya, duit rakyat, anu keur anteng "ngendon" di bank.

Kunaon ayeuna loba kapala daérah (KD) siga nu panas ceuli ka Menkeu Purbaya? Tétéla, duit nagara di daérah téh keur disimpen, di-ngendon-keun, jeung bungana téh menggiurkan pisan.

Cik bayangkeun! Dumasar data BI, per Séptémber 2025, duit Pemda nu kaparkir di bank téh nepi ka Rp234 triliun! Eta duit téh teu dipaké ngabangun sasak, teu dianggo nyieun sakola, atawa ngoméan jalan nu rusak parna. Cénah mah keur "libur panjang".

Para pejabat nyebatna, "optimalisasi likuiditas daérah". Tapi mun ceuk basa urang Karawang nu lugas mah: "Duitna nuju ngadon nungguan bungah!"

Lamun duit sakitu gedéna didéposito-keun, bungana bisa 4-6% sataun. Rp1 triliun téh bisa ngahasilkeun Rp3,3–5 miliar sabulan. Mun dikalikeun Rp234 triliun? Hartina Rp770 miliar nepi ka Rp1,17 triliun per bulan!

Komo deui, baraya! Bunga déposito éta téh légal, asup ka Pendapatan Asli Daerah (PAD). Matak wé, mun ditanya ku rakyat, "Naha proyék can jalan-jalan, Pa?" Pék wé dijawab kalayan tenang, "Kami keur ningkatkeun PAD." Padahal mah, "Kami keur panén bunga déposito, nungguan gedé, ari ngabangun mah engké wéh!" Alah, padahal rakyat mah geus hayang buru-buru boga jalan agréng!

Ieu téh Akal-akalan Nu Leueur Pisan

Prof. Hanif Nurcholis ti UT gé nyebatkeun, ieu téh balukar tina pola pikir birokrasi nu "teknokratis" jeung lemahna otonomi fiskal. Ceuk saha? Ceuk urang mah, ieu téh akal-akalan nu leueur pisan!

Duit rakyat téh kudu jadi énergi nu ngagurudag, lain likuiditas nu diéndongkeun di bank! Ceuk Direktur Celios, Bhima Yudhistira, duit ngendon téh lain ukur lantaran bungah, tapi ogé lantaran goréngna perencanaan anggaran. Éta téh dua hal anu saling patali siga tali kutang putus!

Leres, sacara aturan, bunga mah asup kas daérah. Tapi naha urang kudu pura-pura polos? Publik mah lain budak leutik! Sadayana gé apal, panempatan duit di bank nu tangtu téh sok "teu ngahaja" aya bauan politik atawa bisnis. Aya aroma nu kurang séhat, di balik seuseungitan bunga nu amis.

Menkeu Purbaya geus mimiti némbongan séréngéh seukeutna, rék ngainvéstigasi dugaan permainan ieu. Éta téh alus, kudu didukung pisan! Sabab, rugina mah aya di urang, rakyat. Urang nungguan proyek siga nungguan Ronaldo jadi Pelatih Timnas, pamohalan!

Punten, Tong Dijieun Bobodoran!

Ieu téh lain bobodoran! Uang triliunan téh potensi gedé nu ngaruksak citra pamaréntahan.

Duit téh kuduna dipaké gawe, digulirkeun, ngahirupkeun ékonomi daérah. Sanajan bunga nu didapat téh legal, niléyna leutik pisan dibandingkeun jeung karugian sosial nalika pembangunan macét alias mager (males gerak) . 

Sarua siga carita gugatan cerai artis nu kakara rame di berita. Dua hal nu béda, tapi pesenna sarua: rumah tangga jeung anggaran daérah gé bisa retak mun lila teuing ngendon tanpa tujuan nu jelas.

Baraya! Urang teu butuh duit rebahan nu bungana manis, urang butuh duit anu nangtung ajeg, dipaké ngabangun jalan, ngoméan irigasi, jeung ngabélaan kahirupan urang sadaya!

Kudu diganti pola pikirna! Duit téh kudu dibelanjakeun gancang, lain dipékprék di bank!

Ulah nepi ka para pejabat ngajawab deui, "Kami sanés nahan anggaran, Nak. Kami keur nungguan bunga, sangkan pembangunan leuwih harum..." , pedut ah, padahal mah bau-bau teu baleg! ceuk aki Podun, bari nyengir.***